به گزارش مهر، دانشمندان پیش‌تر تصور می‌کردند که شکل گیری دنیایی شبیه به زمین عمدتا اطراف ستاره‌هایی صورت می‌گیرد که دارای عناصر غنی چون آهن و سلیکون هستند؛ این درحالی است که اطلاعات جدید از رصدهای زمینی که با اطلاعات تلسکوپ فضایی کپلر ناسا ترکیب شده نشان می‌دهد که سیاره‌های کوچک اطراف ستاره‌هایی شکل می‌گیرند که دارای دامنه وسیعی از عناصر سنگین است و این امر می‌تواند القا کننده این مفهوم باشد که چنین سیاره‌هایی در کهکشان ما بسیار فراوان هستند.
در این راستا یک تیم تحقیقاتی به ریاست لارس ای باشهیو، کارشناس فیزیک نجومی موسسه نیل بوهر و مرکز شکل گیری ستاره و سیاره دانشگاه کپنهاگ عناصر تشکیل دهنده بیش از 150 ستاره و 226 سیاره اطراف آنها را که کوچک‌تر از نپتون بوده بررسی کرده است.
باشهیو اظهار داشت: هدف از انجام این تحقیقات این بوده است که آیا سیاره‌های کوچک چون سیاره‌های بزرگ به فضای خاصی برای تشکیل شدن نیازدارند یا خیر. این تحقیق نشان می‌دهد که سیاره‌های کوچک اطراف ستاره‌هایی که دارای عنصر سنگین آهن هستند شکل می‌گیرند، عنصری که 25 درصد از عناصر فلزی خورشید را تشکیل داده است.
محققان به تمام عناصر شیمیایی سنگین‌تر از هیدروژن و هلیم چون آهن اشاره کرده‌اند. آنها metallicity را حجم آهن عناصر سنگین‌تر در یک ستاره تعریف کرده‌اند.
در ستاره شناسی و کیهان‌شناسی، Metallicity نشان‌دهنده نسبتی از جرم یک جسم نجومی است که از عنصرهایی به جز هیدروژن و هلیوم ساخته شده‌است. از آنجا که ستاره‌ها، که بیشتر جرم مرئی جهان را ساخته‌اند، بیش از هر چیز از هیدروژن و هلیوم ساخته شده‌اند، ستاره شناسان همه عنصرهای سنگین‌تر از این دو عنصر را فلز می‌نامند. از این رو سحابی‌ای که دارای مقدار زیادی کربن، نیتروژن، اکسیژن و نئون باشد، پرفلز (metal rich) دانسته می‌شود، هرچند که این عنصرها را در علم شیمی فلز نمی‌دانند.
ستاره‌هایی که دارای اجزاء بیشتری از عناصر سنگین‌تر از خورشید باشند پرفلز نامیده می‌شود و ستاره‌هایی که دارای اجزا کمتری از عناصر سنگین باشند کم فلز توصیف می‌شوند.
سیاره‌ها از حلقه‌های گاز و غبار اطراف ستاره‌های جدید پدید می‌آیند و سیاره‌هایی چون زمین بیشتر از عناصری چون آهن، اکسیژن، سیلیکون و منیزیوم تشکیل شده است.
metallicity یک ستاره نشان دهنده حجم فلز حلقه تشکیل دهنده سیاره است. ستاره شناسان این فرضیه را ارائه داده اند که حجم بالایی از عناصر سنگین در این حلقه ممکن است در شکل گیری سیاره‌ها موثرتر باشد. براین اساس مدت‌ها این مسئله مورد تأکید قرار می یرد که شکل گیری سیاره‌های بزرگ با مدارهای کوتاه به ستاره‌های پرفلز ارتباط دارند.
برخلاف غول‌های گازی کیهانی، ظهور سیاره‌های کوچک‌تر به عناصر سنگین ستاره‌های میزبان ارتباطی ندارد. سیاره‌ها تا چهار برابر اندازه زمین می‌توانند اطراف ستاره‌هایی با طیف گسترده‌ای از عناصر سنگین شکل بگیرند، از جمله ستاره‌هایی که میزان metallicity آنها کمتر از خورشید است.
